Morris en de stofzuiger
Column door dierenarts Leonie Olthof
Haren, haren en nog meer haren. Katten zijn er onlosmakelijk mee verbonden, behalve natuurlijk de naaktkat. De laatste weken hoor ik in de praktijk dagelijks de klacht ‘mijn kat verhaart zoveel’.
Tja, het is weer de tijd van het jaar. Onze trimster Nelly draait overuren. Ze heeft al heel wat kilo’s haar en vervilte vachten verwijderd. Soms is het zo erg dat ze zich net een schaapscheerder voelt!
Hoe dan ook, als katteneigenaar kunt u maar beter in het bezit zijn van een goede stofzuiger. Dat dachten ook de baasjes van Morris, een prachtige jonge Ragdoll kater met een enorme bos haar. In hun huishouden met nog twee andere katten leek een robotstofzuiger de ideale oplossing. Eens in de zoveel tijd zoeft ‘ie voorbij, maakt hij de vloer schoon en je hebt er verder geen omkijken naar. Morris vond het ding maar wát interessant. Totdat het volgende gebeurde…
De stofzuiger maakte contact met de kat en in plaats van netjes om te draaien, bleef hij aan die lieve Morris ‘plakken’ en zoog zijn prachtig behaarde staart naar binnen! Paniek in huize Morris: de stofzuiger had zichzelf helemaal vastgedraaid. Gelukkig waren Morris’ baasjes in de buurt, zetten gauw de stofzuiger uit en maakten het ding zo goed en zo kwaad als dat ging los van het arme dier. Dat is schrikken!
Helaas was het kwaad toen al geschied. Er zat een knik in Morris’ staart daar waar de stofzuiger hem te pakken had genomen en u kunt zich voorstellen: Morris was niet blij. Gauw naar de kliniek dus! Daar aangekomen kreeg Morris uiteraard een pijnstiller en werd er een röntgenfoto gemaakt, waaruit bleek dat de staart gebroken was en de staartwervels niet meer mooi in één lijn lagen. Het was wel een geluk bij een ongeluk dat de breuk in het laatste derde deel van de staart zat en niet dichter bij z’n achterlijf, want dan kan zo’n verhaal letterlijk ‘een staartje’ krijgen (en bijvoorbeeld tot incontinentie leiden). Morris ging naar huis met een pijnstiller en het advies om even rustig aan te doen. Gelukkig bleek bij de controle dat er wel gevoel zat in zijn staartpuntje en dat de doorbloeding in orde was, dus het was niet nodig om het gebroken deel van zijn staart te amputeren.
Alleen het knikje in zijn staart herinnert ons nog aan het onfortuinlijke voorval. En de eigenaren? Ik vermoed dat zij sindsdien toch maar weer de goeie ouwe stofzuiger ter hand hebben genomen.
Met katvriendelijke groet,
Leonie Olthof, dierenarts bij de Kattenkliniek van Zwolle
